Zomerkamp 2006 6

Hehe, eindelijk was het dan zover: op vrijdagavond 30 juni konden de scouts hun spullen voor het zomerkamp naar de blokhut brengen. Waar de leiding al wekenlang bezig geweest was met de voorbereidingen, konden de scouts nu eindelijk beginnen aan een welverdiend zomerkamp waar zij al maanden naar uit hebben gekeken.
Door alle hectiek van de verbouwing en de verhuizing leek het zomerkamp misschien niet altijd op de eerste plaats te komen, maar achter de schermen is er toch wel degelijk koortsachtig gewerkt om alles tot in de puntjes voor te bereiden.

Als alle scouts geweest zijn, kan de leiding beginnen met het inladen van alle spullen die nodig zijn. Gelukkig was familie Van den Dries bereid hun vrachtwagentje hiervoor te lenen en na een uurtje inpakwerk waren we klaar om naar Bergen op Zoom te vertrekken.

Fietstocht
Na een tocht van ongeveer drie kwartier komen we aan op kampterrein Buitenlust. We waren de eersten, dus was het nog niet zo heel druk. Na even kennis gemaakt te hebben met de beheerder konden we de vrachtwagen lossen en de spullen op het kampterrein neerzetten.
De leiding ging weer naar Berkel, zonder Jos, die het kampterrein bleef bewaken.

De volgende ochtend werd er om negen uur verzameld op de blokhut en met de fiets gingen de scouts naar Bergen op Zoom. Dat de fietstocht lang zou zijn was bekend, maar door het hete weer werd het er niet makkelijker op. Tijdens de grote lunchpauze in Rucphen kwam Jos nog even langs om water te brengen.

Uiteindelijk, rond half vier, kwamen de scouts aan op kampterrein Buitenlust in Bergen op Zoom. Na even wat gerust te hebben, wat gegeten en gedronken te hebben, konden de scouts eindelijk beginnen met het opzetten van de keukens en de tenten. Dit ging in een vliegende vaart, waardoor er nog gewoon tijd was om te koken! De spaghetti die volgde was gewoonweg overheerlijk. Wat natuurlijk ook een geweldige verrassing was, waren de douches en de wc die er voor ons waren op het kampterrein. Wat een luxe! En, een wc-gebouw is natuurlijk de ideale plek om te socialiseren met andere scoutinggroepen.

’s Avonds hebben we nog gezellig een spel gespeeld en na dit spel was het al snel tijd om te slapen. Dat iedereen moe was, is volgens mij een understatement, de fietstocht zat nog volop in de benen.

Met de wind in de zeilen
Na een, altijd spannende, eerste nacht, was het dan weer tijd om op te staan. Het was een speciale dag. Het was namelijk de dat Ad dertien jaar werd! Na het ontbijt hebben we een spel gedaan waarbij degenen die voor het eerst meegingen op kamp in het zonnetje werden gezet. Mede dankzij het weer was dit absoluut geen probleem. Martijn, Vincent, Daphne en Suzan viel de eer te beurt en zij moesten zich alvorens het spel kon beginnen verkleden als Spongebob, ons themafiguur voor deze dag. Er werden kwallen gevangen, een rijexamen afgelegd en moppen getapt. Het was een dolle boel!

Na de lunch kwam een grote verrassing: we gingen zeilen met mensen van de waterscouting in Tholen. Eerst moesten we op de fiets op het eiland in Zeeland zien te geraken, maar dat was niet zo’n probleem. Aldaar aangekomen werden we welkom geheten door Jurjen, onze gids voor de dag en werden we voorgesteld aan de leden van de Zeeverkenners en Wilde Vaart die ons zouden gaan begeleiden. Omdat het zo’n mooi weer was, hoefden we onze zwemvesten niet persé aan, maar we moesten ze wel degelijk meenemen. Nadat alles in de boten lag en de lelievletten opgetuigd waren, konden we eindelijk van wal. Nog in de haven van Tholen ging het al mis, een van de boten bleek gesaboteerd te zijn en we moesten de mensen verdelen over de andere vier boten. Uiteindelijk konden we, na een lichte dwaling, het ruime sop kiezen en vertrokken we richting de Oosterschelde. Al roeiende met de riemen die we hadden, ging het redelijk vlot richting de sluis. Sommigen vonden het leuk om het roer over te nemen, anderen wilden liever aan een touw achter de boot voortgesleept worden. Ook is gebleken dat je voor het zeilen een hele nieuw taal moet leren: Een touw heet een lijn of een val, links is bakboord, rechts is stuurboord, maar het kan ook loef of lij zijn. De leiding kon er in ieder geval geen wijs meer uit…

Na een wijl varen kwamen we met onze vier bootjes aan bij de sluis. Helaas konden we er niet meer bij en omdat we anders in tijdnood zouden komen, zijn we te voet naar de Oosterschelde gegaan, waar we nog even heerlijk hebben kunnen zwemmen, met zand hebben kunnen spelen en onze voeten open hebben gehaald aan oesterschelpen. Na het zwemmen moesten we ook nog helemaal terugvaren. Omdat we nu tegen de wind in moesten, moesten we zigzaggend over het water, maar daar had niemand problemen mee en uiteindelijk kwamen we om half zeven, anderhalf uur later dan gepland, terug in de haven. Uiteindelijk was het wel zeven uur voordat we weer weg konden fietsen. Omdat wij vonden dat we te laat terug zouden zijn in Bergen om nog te gaan koken, hebben we in het pittoreske stadje Tholen maar frietjes en frikadellen gegeten. Hmm, dat was alweer een aangename verrassing voor de scouts!

Op de terugweg bleek toch ook de leiding enigszins vermoeid en we zijn wel twee keer om moeten draaien om op de goede weg te komen…
’s Avonds hebben we het rustig aangedaan en zijn we na het patrouilleprogramma van Joost  en chips en cola naar bed gegaan. Het patrouilleprogramma was gebaseerd op het wereldberoemde kwallenballen, dus dat was een echte, ouderwetse rotzooi.

Tosties!
Maandagochtend was de ochtend voor de patrouille van Pasqualle, die in het thema Suske & Wiske een ochtendgymnastiek-programma hadden. Vandaag hadden we een beetje een speciale lunch: we deden de alom bekende wereldberoemde-enige-echte-scouting-berkel-enschot-tostie-contest! Alle patrouilles mochten om de beurt op het leidingterrein tosties bakken voor de leiding en henzelf en zij werden beoordeeld.
Uiteindelijk heeft de patrouille van Joost gewonnen!
Na de lunch kregen we bezoek van Jaap, Joop voor vrienden, en hij vergezelde ons die middag tijdens het winkelen in de prachtige stad Bergen-op-Zoom. Door het warme weer zagen we al snel veel scouts rondlopen met een welverdiend ijsje.
Nadat de boodschappen gedaan waren voor het avondeten konden we terug naar het kampterrein en konden we gaan werken aan onze zelfbedachte maaltijden. Deze gingen er in als koek!

’s Avonds kwam het bestuur op bezoek. Normaal gesproken komen ze gewoon kijken wat we aan het doen zijn, maar vanavond mocht het bestuur meedoen aan het programma. Samen met de scouts hebben zij getracht de tekst van een stripverhaal te vinden en in te vullen. Uiteindelijk hadden we weer bijna een compleet verhaal!

Na het spel hadden we nog even tijd om aan het kampvuur na te genieten van de komst van het bestuur met de lekkere koeken die zij ons gegeven hadden, maar ook genoten we van de traktatie van Ad.

Golfballen
De volgende ochtend was het al weer vroeg dag: na een vroeg ontbijt moesten de leden zich klaarmaken voor de tweedaagse hike. Gepakt en gezakt met liters cola, kilo’s chips en natuurlijk een slaapzak en matje, vertrokken de leden richting Wouwse Plantage.
De eerste post was makkelijk te vinden. De post lag prachtig in een heidegebied aan een, helaas, opgedroogd meertje met een lieflijk bruggetje erover.

Nadat de patrouilles bij de eerste post waren geweest, volgde er een tocht naar post twee. Dat deze route niet overal klopte, bleek al snel. De leden kwamen niet allemaal aan binnen de door de leiding bedachte tijd en post twee was alras langer open dan gepland.
Nu volgde de volgende uitdaging: Naar post drie. Dit was een ellenlange strippentoch, welke ook niet overal correct was, waardoor de leiding uiteindelijk maar een coördinaat heeft doorgegeven.
Wanneer je er als patrouille achterkomt dat je helemaal aan de verkeerde kant bent van de kaart, kan ik me voorstellen dat dat niet fijn is. Dit is echter nog geen fiat om te gaan liften!

De laatste post voor het kampterrein was achter de golfbaan van Wouwse Plantage. Dat daar veel mensen met een bepaalde opleiding rondlopen, kwamen we achter toen het met een van onze leden even niet zo lekker ging. Gevat door de hitte moest de patrouille van Joost de leiding inlichten. De huisarts die rondliep op het terrein zou wel even kijken en stelde zelfs voor een ambulance te bellen. Gelukkig was dit niet nodig en kon de leiding het gevelde lid op het kampterrein te eten geven en wat extra nachtrust aanbieden.

Op het overnachtingsadres was een dolle boel. De boer en de boerin hadden vier kindere, welke om tien uur ’s ochtends al vroegen wanneer wij zouden arriveren. Wij kwamen pas rond zes uur aan, maar de kinderen hebben er van genoten. Eerst werd er gevoetbald, later werd de aandacht gericht op het jonge katje en er kon nog even gespeeld worden in het hooi.

Een koude douche
Ook de volgende ochtend werden de leden weer vroeg uit hun zelfgemaakte tenten van zeil gehaald om de reis door te zetten.
Na het ontbijt, afscheid van de kinderen en van de kitten, waren de patrouilles al weer rap op pad.

Gelukkig bleken de routes vandaag aardig te kloppen en de leden waren al vroeg op het kampterrein. Zoals elk jaar kregen de kinderen na de tocht de kans om te douchen. Maar, als de leiding zegt dat je je fiets op slot moet zetten en je doet dit niet, dan kun je een fiets terugvinden in je tent, zónder voorwiel. Dus de douche kwam niet voor iedereen snel.

Na het eten konden we genieten van wat alweer het laatste patrouilleprogramma was, het programma van Chrissy. De groepjes moesten een schild maken in het thema Lucky Luke en deze zo hoog mogelijk in de boom proberen te hijsen.

Na een welverdiend kampvuur met cola en chips konden we allemaal weer lekker slapen in onze eigen, vertrouwde tenten.

Uilen
Donderdag, uitslaapdag. Dat dachten we. De enige die daadwerkelijk tot elf uur heeft uit geslapen was Remco. Na een uitgebreide lunch en bezoek van de moeder en oma van Remco, gingen we weer naar Bergen op Zoom om een bezoek te brengen aan het Markiezenhof. Hier kregen we een speurtocht waarmee we op zoek konden naar de schat en het spook van het kasteel. Dat was errug spannend, vooral toen de eerste groep zich in de kelder onder de toren verstopte om de rest te laten schrikken.

Na deze rondtocht was er nog een verrassing voor ons: er was een roofvogelshow in de tuin. Met plezier hebben wij gekeken hoe de gracieuze, maar ook erg eigenwijze, vogelaars op en neer vlogen.

Na deze happening kwam er een speciale avond. Omdat Jos volgens Kees zijn chipszak had vernield, daagde Kees Jos voor de rechter.
Na een slopende voorbereiding kon er dan om negen uur eindelijk gerechtigheid gesproken worden onder de bezielende leiding van Meester Suzan van Ierland.
Na een tijdje was het snel duidelijk, Jos werd veroordeeld tot het terugbetalen van drie zakken chips. Maar er was nog meer, Edward had ook een rol in het geheel en werd veroordeeld tot het leiding geven aan de Bevers.

Omdat we nu leiding te kort zouden komen, hebben we een sollicitatieprocedure uitgeschreven, waar gretig gehoor aan werd gegeven. Nadat er vijf sollicitanten waren gehoord door de sollicitatiecommissie onder leiding van Remco, zijn we er achter gekomen dat er te weinig potentie zat in de sollicitanten en hebben we er voor gekozen om toch maar voor Thijs en Patricia te gaan.

Hierna hebben we, na een enkele omzwervingen, het wereldberoemde nachtspel De Nachtwacht gedaan. Eerst was Puck de Nachtwacht (of boswachter??) en daarna Vincent. Tijdens het spel van Vincent gooide de beheerder roet in het eten en moesten we stoppen in verband met geluidsoverlast.

Bombs away!
Vrijdagochtend na het ontbijt hebben we eerst de keukens afgebroken. Na het middageten zijn we gaan zwemmen in zwembad de Schelp aan de Boulevard in Bergen-op-Zoom.
Dat het hier vet was, dat bleek wel. Telkens wanneer Jos een bommetje maakte van de hoge duikplank ontving hij een staande ovatie van alle mensen aanwezig in het bad.

De glijbanen waren goedgekeurd en het buitenbad was uiteindelijk toch niet zo koud als gevreesd.

Na het zwemmen en terug op kampterrein konden we ons dan eindelijk op gaan maken voor een lange laatste avond. Allereerst was er de barbecue, welke iets langer duurde omdat we het barbecuerekje vergeten waren.
Na het heerlijke eten was het dan weer tijd voor de afsluitende acts. Nadat iedereen zijn ding en zegje gedaan had, waarbij Ad zelfs nog reclame maakte voor zijn DJ-duo met Dhars, was het tijd voor de leiding om het hun zo vertrouwde lied te zingen en afscheid te nemen van Edward en degenen die naar de RSA gaan.

Bye bye, zwaai zwaai
Zaterdagochtend was een zware ochtend voor velen. Iedereen was moe en we moesten alles nog opruimen. Toen eindelijk iedereen aan het werk was, ging het erg snel. We hebben zelfs kunnen wachten op de ouders.
Na de formaliteiten van afsluiten en afscheid nemen kreeg iedereen nog een mooie badge als aandenken aan het kampterrein en tegen half twaalf, twaalf uur was iedereen op weg naar Berkel-Enschot.